Kanhijdatalallemaal?

Het is zeker omdat ik een afspraak regelde met het COS (Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen) dat het lijkt alsof Milan zijn spraak een enorme sprong voorwaarts maakte/maakt. Sinds hij vorige zondag "papa" zei, is er geen stoppen meer aan. Hij roept nu ook op "papa!!" en bobo(nne) en als zijn melk uit de microgolf komt, zegt hij "wa(rm) en wijst met zijn fles naar de gootsteen waar ik die dan een beetje moet afkoelen onder het water. Als we ergens stoppen met de auto volgt er steevast "mee!" (want we zouden hem eens moeten vergeten, stel je voor...). Wij zijn bij "pee(t)" geweest in het ziekenhuis (Tom zijn grootvader) en Rita heeft nog steeds een "beebie". Als we de koelafdeling in de Colruyt binnengaan, horen we "kou" (en alle mensen die zich op dat moment daar bevinden, horen dat ook) en als we daar buiten gaan is het weer "wa(rm)". Milan drinkt me(lk) en wa(ter) en eet bo(terhammen) met bee (vlees). Als we een foto nemen, moeten we het fototoestel "d(r)aai(en)" en Milan draait dan ook met zijn handje. De "ajoo" (ajuin) zit in de "kaba" en zijn "dekpapa" (dekbed) moet op zijn "be(d)" liggen. Hij doet verwoede pogingen om zijn "kou(sen)" aan zijn voeten te doen, maar dat mysterie raakt maar niet opgelost. Hij vraagt aan moeke om de (r)a(d)io aan te steken.

Ondertussen merken we dat ook zijn denkvermogen overuren maakt. Toen papa gisteren met opa het tuinhuis aan het afbreken was en hij twee planken wou aan elkaar vijzen, kwam milan hem een vijs brengen vanzodra hij de schroefmachine hoorde. Toen papa twee vijzen vroeg, krijg hij er ook twee en toen hij er drie vroeg, kreeg papa er eentje extra (aja, want papa had er nog twee in zijn hand) (die twee vijzen tellen/geven, dat kan Milan want hij weet dat "twee" eigenlijk "één in elke hand" is, die drie, dat was toeval, ik geloof helemaal niet dat Milan al kan rekenen!).
Als we een sandwich uit de diepvries halen, zal Milan die niet (bevroren) in zijn mond steken, maar zijn bankje halen en de sandwich in de microgolf steken.
Milan duwt op knopjes dat het een lieve lust is, maar hij zal enkel de TV aansteken als we hem dat vragen en hij begint ook "als..., dan..." te begrijpen. Toen ik deze middag zei dat hij niet met zijn hark in het zand mocht spelen, maar wel op het gras, moest Mijnheer het nog eens controleren door met zijn hark naar het zand te wijzen en "nee!" te roepen en dan naar het gras te wijzen en "ja" te roepen. Je weet nooit dat ik ondertussen van gedacht zou veranderd zijn...

Dat hij veel te verwerken krijgt, merken we ook 's nachts: ik moet toch wel bijna iedere avond/nacht eens gaan kijken wat er aan de hand is want Milan weent of roept of krijst of babbelt, al dan niet in zijn slaap.

We hebben er lang op moeten wachten en hoopten dat het wel leuk zou zijn als hij zou beginnen praten, maar dit is echt plezant!!