Crisis

Naar het schijnt is het crisis. Maar de zon schijnt ook, alleen niet hier en niet nu. Al wil ik ten alle tijden vermijden om het over het weer te hebben. Het weer is namelijk een geliefd onderwerp als je niets anders weet om over te praten. Je moet maar eens nagaan wie er allemaal tegen je zegt dat het “toch zo koud is voor de tijd van het jaar”. En ze hebben gelijk ook. Het is dan wel winter, maar het zal ook wel met een beetje minder gaan zeker. Of met een beetje meer, hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Maar goed, ik ging het niet over het weer hebben, want ik weiger me in de grijze massa te begeven van mensen die niet weten wat te vertellen. Als je niet weet wat te vertellen, dan zwijg je beter. Toch?
Misschien is het met de crisis ook zo: niet hier en niet nu.
Crisis in mijn hoofd, ja, dat wel, want op mijn todolijstje staan nog zodanig veel puntjes dat ik stilletjesaan begin te vermoeden dat ik te weinig dagen zal hebben om dat allemaal af te werken binnen de vooropgestelde termijn. Misschien is het nodig om een beroep te doen op mijn voorraadje flexibiliteit. Al zit ik er bijna door. Door mijn voorraadje. Dus toch crisis…