Dutjes, pfffff

Dutjes, het is me wat...
Op vrijdag, zaterdag en zondag slaapt milan thuis vrij goed. Behalve als hij besluit dat hij al te groot is voor dutjes. Dan slaapt hij niet. Maar ligt hij wakker.
Van maandag tot donderdag slaapt hij bij moeke. Als hij niet wakker ligt. En verhaaltjes vertelt. Of hele opera's zingt. Maar soms maakt moeke hem om kwart na drie wakker en moet ze hem ook echt wakker maken. Omdat Mijnheer nog slaapt. En nog geen zin heeft om op te staan.
En bij bobonne is het helemaal een ramp. Reisbedjes zijn geen echte bedjes. Maar toch proberen we het hem zo comfortabel mogelijk te maken. En hij moet daar ook alleen maar slapen als we op bezoek zijn. Dus oke, hij is het daar niet gewoon... Deze middag speelde hij "discootje" met zijn nachtlampje. Van links naar rechts zwaaien en zingen! En lachen. En vertellen. En roepen. En stilzijn. En ons foppen, want "nee, ik slaap toch niet!".
Hij houdt het ook wel uit tot 's avonds zo zonder dutje en hij is niet echt lastig(er). Feit is wel, als hij dan 's avonds in zijn bedje ligt, horen we niet veel meer, maar is het direct "op naar dromenland".
Ik vrees dat het zo stilletjesaan zal gedaan zijn met de dutjes...