Vandaag, 1 mei, allemaal thuis en schitterend weer: we hebben het geprobeerd maar het is niet gelukt om thuis te blijven. Om kwart na tien stonden we al in de file richting kust. Er waren er blijkbaar nog die niet konden thuiszitten met zo'n weer. Maar het werd een prachtige dag, in alle opzichten. En hebben we nog iets geleerd?
* Oude dametjes spreken Milan nog steeds aan en Milan spreekt nog steeds geen oude dametjes aan.
* Milan heeft steeds minder schrik om op andere kindjes toe te stappen. Waar we vroeger steeds meegesleept werden, kijkt hij nu nog slechts een paar keer om en vraagt "ja?" (mag ik er echt naar toe?). We moeten nog in de buurt blijven, maar voor de rest trekt onze kleine man zijn plan.
* Milan eet boterhammen (als lunch), ijsjes en lekstokken alsof hij nooit iets anders gegeten heeft.
* En tenslotte, als Milan moe is (17 keer naar de zee en terug en 't was genen vloed zene, spelen in 't zand, naar de auto wandelen, ...), is er echt nie veel meer te doen met da manneke... Ik wou hem thuis wel nog echt even in de douche, want er zat echt wel zand waar er geen zand moest zitten... En toen de pipi er uit liep en de pamper niet zat waar hij moest zitten, was het hek helemaal van de dam. Ik had medelijden met hem... Ocharme... Wat een ellende!
Maar het was een prachtige dag!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten