Dit is een zeldzaam beeld, Milan met zijn tuutje...
De eerste twee weken van zijn leven had hij er zelfs geen, maar toen heb ik toch één van mijn principes opzij gezet. En van toen heeft Milan een tuutje. In zijn bed en tot voor kort bleven ze daar ook (want eigenlijk heeft Milan twee tuutjes, een blauw dat hij in zijn mond steekt en een rood dat hij in zijn hand houdt). Het is wel grappig want dat rode tuutje zoekt hij ook in zijn slaap, als ik 's avonds nog eens ga piepen en ik steek zijn (blauwe) tuutje is zijn mondje, dan gaat zijn handje op zoek naar het andere tuutje. En die blijven dus in zijn bedje. Dus overdag zie je hem zelden of nooit met zijn tuut in zijn mond. En zo heb ik het eigenlijk wel graag... Tot hij een paar dagen geleden besloten heeft om zijn tuutjes mee naar beneden te brengen. We gaan daar dringend verandering in brengen. Vanaf morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten