Na een kleine 7 weken alleen maar borstvoeding, zie je me hier genieten van mijn eerste flesje. En mijn papa geniet mee...Op 2 maart ben ik al 8 weken oud. Ik begin te lachen, nog een beetje twijfelachtig, maar toch... Als ik op mijn buik lig, kan ik makkelijk mijn hoofdje opheffen en op mijn armen steunen.
Een weekje later ga ik over de kaap van de vijf kilo!
Eind maart weeg ik 5,300kg en aan mijn kleertjes te zien, groei ik als kool! Ik lach als ik wakker ben en ook als ik slaap. Grappig om te zien! Ik krijg nog één maal per dag borstvoeding. Mijn mama is nog drie weekjes thuis en dan moet ze gaan werken...
update: Ik herinner me nog goed dat ik dat helemaal niet leuk vond, gaan werken. Je draagt dat wezentje 9 maanden en eens het geboren is, moet je het alleen nog afgeven. Nadat je er 3 maanden constant voor gezorgd hebt, moet je het nu plots afgeven. "En hij is nog zo klein..." "En ik ben de enige die hem door en door kent en weet wat hij nodig heeft..."
Ik wist wel dat mijn mama dat goed ging doen, toch heb ik gehuild, van toen ik in Belzele vertrok tot in Wetteren. En ik kan je verzekeren, huilend naar je werk rijden is niet fijn. Toch was ik op een bepaalde manier ook opgelucht. Naar het einde van die drie maanden bevallingsverlof had ik de indruk dat ik alleen nog k*k*pampers ververste, melk maakte (eerst zelf en dan in een flesje), k*ts opkuiste,... Het was wel tijd om naast "mama" ook weer "werkende vrouw" te worden. Maar daarvoor moet je je hartediefje natuurlijk eerst aan iemand anders toevertrouwen. En dat deed een beetje pijn. Maar ik ben er al over hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten